۱۳۸۸ مرداد ۲۰, سه‌شنبه

گزارش کتاب «روش زندگی بهتر (راه گاو نر)»


نام کتاب: روش زندگی بهتر (راه گاو نر)
نام اصلی: The way of the bull a voyage
نويسنده: لئو بوسکالیا Leo F. Buscaglia
مترجم: گیسو ناصری
ناشر: انتشارات پل
نوبت چاپ: اول 1380
تعداد صفحه: 257 صفحه
شمارگان: 3000 نسخه
قیمت: 12,000 ريال
شابک: 4-21-6935-964
یادم می آید سالها پیش تقریبا همزمان با مد شدن کتابهای کاستاندا، کتابهای بوسکالیا هم در ایران مد شد. از همان موقع از کتابهایش خوشم می آمد، یک جور خوش بینی و محبت عام در آنها بود که در هیچ کجای دیگر پیدا نمی کردید. شاید یکی از قشنگترین کتابهایش «زندگی، عشق و دیگر هیچ» بود که به نوعی درمقابل «زندگی، جنگ و ديگر هيچ» اوریانا فالاچی نوشته شده بود. اما عشقهای بوسکالیا پاک بودند، از نوع محبتهای عام، از نوع دوست داشتن همه آدمها. حتی عشقهای رمانتیک هم در کنار این عشقها کم رنگ می شوند چون رنگ و لعاب خودخواهی می گیرند.
مدتها بود که هوس کرده بودم با خواندن يکی از کتابهای بوسکالیا دوباره رنگی به زندگی تمام خاکستری خودم بدهم. بنابراین وقتی کتاب «روش زندگی بهتر (راه گاو نر)» راه در ته یک قفسه کتابفروشی پیدا کردم، فوری آن را خریدم. کتاب مثل اکثر کتابهای بوسکالیا، شامل تکه سرگذشتهای از زندگی است. این بار این تکه سرگذشتها سفر به کشورهای آسیایی است. جائی که مردم مطابق استانداردهای غربی در هم می لولند و زندگی فقیرانه ای دارند. اما بوسکالیا نشان می دهد که اين زندگی فقیرانه از لحاظ عشق سرشار و پر از ثروت است
هر فصل کتاب به مسافرت به یک کشور و برخورد با فرهنگ و مردم آن کشور است. در ابتدای هر فصل نیز در یک جمله عصاره ای از آن فرهنگ را هم ارائه می دهد. خواندن کتاب لذت خود را دارد، اما برای اینکه شما را هم در لذت خواندن این کتاب شریک کنم این جملات را در ادامه می آورم.
فصل اول - ژاپن: چیزهای نو و کهنه تنها وقتی که به زمان حال مربوط باشند برای ما ارزش دارند. دیروز است که امروز را می سازد، فردا رویای ما خواهد بود. زندگی برای هر یک از اینها (امروز و فردا) مساوی با از دست دادن حقیقت برای یک لحظه است.
فصل دوم - ژاپن: تنها چیزی که برای ما آفریده شده، تغییر است. مبارزه با تغییر و تحول، تنها وقت ما را هدر می دهد، این مبارزه، پیروزی به دنبال نخواهد داشت. برای اینکه بتوانیم با تغییرات یکی شویم باید به زندگی خود اطمینان داشته باشیم.
فصل سوم – هنگ گنگ: تا وقتی که امید با ما است، در راهی مستقیم و درست حرکت می کنيم. انرژی مصرف می شود و برنامه ریزی انجام خواهد گرفت. ما دارای صدها انگيزه، هزاران راه و رویاها و آرزوهای بی نهایت هستیم. امیدواری نیمی از راهی است که باید آنرا پيمود، نا امیدی برای همیشه ما را از راه اصلی دور خواهد کرد.
فصل چهارم – تایلند: محروم کردن خود از علم، دانش و آگاهی درست مثل این است که قطعه اصلی جورچین معمایی را که قطعات متلاشی آن باید با هم جفت شوند تا شکل اصلی بدست آید، را گم کنید.
فصل پنجم – کامبوج: وقتی زندگی خوشی داریم به بزرگترین ثروتها دست یافته ایم. چنانچه این خوشی را بين خودمان و خدا تقسیم کنيم و از آن لذت ببریم، مثل این است که به تنها هدف زندگیمان رسیده باشیم.
فصل ششم – سایگون (ويتنام): ما بايد یاد بگيريم که از هر چیزی به آسانی بگذریم يا ما متوجه خواهيم شد که دستهايمان پر است، ولی ذهنمان خالی است. هر چند که هر سلام آغاز یک خداحافظی است، ما نبایستی قلبی را بشکنیم. در هر خداحافظی، ممکن است آغازی برای سلامی دیگر وجود داشته باشد.
فصل هفتم – بالی(اندونزی): در مسافرخانه جهان، هر کسی اتاقی داشت. برای تکیه کردن به یک نفر، حال به هر دليلی، بایستی این خطر را به جان خرید که ممکن است در این بازی قطعه اصلی بازی فکری شما گم شود.
فصل هشتم – سیلان: برای ما خوشبختی به اندازه خودمان وجود دارد، اگر چه زيیایی و ثروت ممکن است هیچ حد و حدودی نداشته باشد.
فصل نهم – جنوب هند: غرور و ناشکیبایی مردم، ممکن است ستودنی نباشد؛ ولی گاهی زيبایی خاصی در هر دوی آنها می توان دید.
فصل دهم – کلکته: وقت گرانبهای خود را با گفتن این جمله که «چرا دنیا جای بهتری نمی شود؟» هدر ندهيد. اين کار، فقط اتلاف وقت است؛ سوالی که باید بپرسید، این است: «چطور می توانم دنيا را جای بهتری کنم؟» حتما برای این سوال پاسخی وجود دارد.
فصل یازدهم – کشمیر: اگر می خواهيم مردم را آن طوری که واقعاً هستند، ببینیم، بايد آنها را بی هیچ قید و شرطی دوست بداریم. اگر چنین نکنيم، ممکن است آنها هرگز حقیقت خودشان را برای ما آشکار نکنند و ما آنها را از دست بدهیم.
فصل دوازدهم – نپال: برای دیدن دره احتیاجی نیست از کوه بالا برویم. تمام چيزها را می توان دید و به راحتی در یک کاسه برنچ پيدا کرد.
به شما توصیه می کنم که حتماً کتاب را بخوانيد تا کمی از عشق و محبتی که می تواند در زندگی شما هم وجود داشته باشد را درک کنید. کتاب شامل مناظر بسیار زیبایی است. شاید یکی از بهترین منظره های کتاب فصل مربوط به بالی است که در آن مردم دهکده بخاطر خوشحال کردن راوی و در حالی که خود از مراسم کریسمس هیچ نمی دانند یک درخت موز را آزین می بندند و هر کس هر چه می تواند هدیه می دهد. یک خوشه موز، نارگیل، انبه هندی، یک قطعه پارچه طرح دار رنگی و .... هدیه های از این قبیل است وقتی با محبت خالصانه داده شود، بیش از یک الماس که از روی تظاهر داده شود، ارزش دارد. و قشنگترین صحنه این کتاب خواب دست جمعی افراد تازه دوست شده است.
بقیه فصلهای کتاب نیز قشنگ است، بخصوص فصل پایانی یعنی فصل مربوط به نپال. اما شاید قشنگترین حرف را نویسنده در مقدمه کتاب گفته است: «زندگی یک سفر است نه یک هدف». در هر صورت هر چند بعید می دانم شما هم آنقدر خوش شانس باشید که این کتاب را در کتابفروشیها پیدا کنید. اما امیدوارم آنقدر خوش شانس باشید که بتوانيد آن را بخوانيد.

شاد و كتاب‌خوان باشيد،
كرم كتاب


0 نظرات: