۱۳۸۸ اردیبهشت ۳, پنجشنبه

به یاد سهراب



نمی دانم از بین این همه شاعر ایرانی چرا طول موج من به طور عجیبی با سهراب یکی شد. منی که هیچ وقت علاقه ای به خواندن شعرهای نو نداشتم به طور اتفاقی هشت کتاب به دستم رسید و با خواندن اولین شعر عاشق شدم. امروز روز یادبود سهراب است. بنابراین برای ادای احترام به این شاعر عزیز شعری که بیش از همه دوست دارم یعنی «آب» را در اینجا می آورم.

«آب را گل نكنيم:
در فرودست انگار، كفتري مي‌خورد آب.
يا كه در بيشه دور، سيره‌يي پر مي‌شويد.
يا در آبادي، كوزه‌يي پر مي‌گردد.

آب را گل نكنيم:
شايد اين آب روان، مي‌رود پاي سپيداري، تا فرو شويد اندوه دلي.
دست درويشي شايد، نان خشكيده فرو برده در آب.

زن زيبايي آمد لب رود،
آب را گل نكنيم:
روي زيبا دو برابر شده است.

چه گوارا اين آب!
چه زلال اين رود!
مردم بالادست، چه صفايي دارند!
چشمه‌هاشان جوشان، گاوهاشان شيرافشان باد!
من نديدم دهشان،
بي‌گمان پاي چپرهاشان جا پاي خداست.
ماهتاب آن‌جا، مي‌كند روشن پهناي كلام.
بي‌گمان در ده بالادست، چينه‌ها كوتاه است.
مردمش مي‌دانند، كه شقاق چه گلي است.
بي‌گمان آن‌جا آبي، آبي است.
غنچه‌يي مي‌شكفد، اهل ده باخبرند.
چه دهي بايد باشد!
كوچه باغش پر موسيقي باد!
مردمان سر رود، آب را مي‌فهمند.
گل نكردندش، ما نيز
آب را گل نكنيم. »

همچنین نظر شما را به چند آدرس در مورد وی جلب می کنم:

سایت سهراب سپهری
سهراب سپهری در ویکیپدیا فارسی
سهراب سپهری در ویکیپدیا انگلیسی

و چندتا از شعرهایش :
آب
نشانی
پشت دریاها
در گلستانه
واحه یی در لحظه
و در نهایت بخشی از کتاب صوتی «صدای پای آب» با صدای خسرو شکیبائیی را هم می توانيد در سایت کتابخانه صوتی طنین ایرانی و از این آدرس دریافت کنید.

یادش گرامی باشد